کاشت دندان یکی از درمان های دندانپزشکی است که به منظور اصلاح وضعیت ظاهری ، رفع مشکلات در تلفظ حروف و جویدن غذا و پر کردن جای خالی دندان های از دست رفته ، انجام می شود.در درمان دندانپزشکی به روش کاشت دندان یا ایمپلنت ، دندانپزشک ابتدا حفره ای داخل استخوان فک یا آرواره فرد ایجاد کرده و سپس یک پایه یا پین از جنس تیتانیوم داخل بافت استخوانی کار می گذارد . هنگامی که ایمپلنت با استخوان فک هماهنگی پیدا کرد و کاملا جوش خورد ، یک روکش به شکل دندان طبیعی روی آن نصب می شود . زمان مورد نیاز برای جوش خوردن کامل ایمپلنت و ترمیم استخوان های اطراف آن بین دو تا شش ماه است.

برای موفقیت آمیز بودن کاشت دندان ، باید به مقدار کافی استخوان در فک وجود داشته باشد. استخوان باید به اندازه کافی قوی باشد تا بتواند ایمپلنت دندان را نگه دارد.

اگر تراکم استخوان کافی نباشد ، ممکن است بوسیله روشی که به آن تقویت استخوان یا پیوند استخوان می گویند ، نیاز به اضافه کردن و تقویت آن باشد .

علاوه بر این، دندان های طبیعی و بافت های حامی نزدیک ایمپلنت نیز باید در سلامت خوبی باشند.

قرار دادن ایمپلنت دندان

بیشتر سیستم های ایمپلنت دارای 5 مرحله پایه برای قرار دادن ایمپلنت دندان می باشند :
1. برداشت بافت نرم : برشی در قوس استخوان ایجاد شده ، بخش ضخیم متصل به لثه به دو نیمه تقسیم می شود تا ایمپلنت نهایی پیوند محکمی با بافت اطرافش داشته باشد . انتهاهای بافت ، که فلپ گفته میشود به مجاورت استخوان بازگردانده می شوند . جراحی بدون فلپ تکنیک دیگری است که بخش کوچکی از بافت ( به قطر ایمپلنت ) برای جایگیری ایمپلنت برداشته می شود .
2. دریل کردن با سرعت زیاد : پس برداشتن بافت نرم و استفاده از ابزار جراحی یا استنت در صورت نیاز ، سوراخ های اولیه برای جلوگیری از سوختگی یا نکروز استخوان با دقت و سرعت زیاد دریل می شوند .
3. دریل با سرعت کم : سوراخ های اولیه با استفاده از دریل های پهن تر ( معمولا بین سه تا هفت گام دریل ، بسته به طول و پهنای ایمپلنت ) دریل می شود . مراقب از اسیب نرسیدن به استئوبلاست یا سلول های استخوان توسط حرارت زیاد انجام می شود . سالین خنک کننده یا اسپری آب ، دما را پایین نگه میدارد.

4. قراردهی ایمپلنت دندان :

پیچ ایمپلنت میتواند قرار داده شده و خودش محکم شود . سپس در محل توسط نیروی چرخشی کنترل شده با نیروی دقیقی پیچ میشود تا به استخوان های اطراف فشار اضافی وارد نشود ( استخوان تحت فشار اضافه ممکن است بمیرد ، شرایطی که استئونکروز گفته میشود ، و میتواند منجر به عدم موفقیت ایمپلنت در اتصال کامل یا پیوند با استخوان آرواره شود).
5. سازگار شدن بافت : لثه در اطراف ایمپلنت کاملا قرار میگیرد تا پیوند محکمی با بافت سالم در اطراف بخش در حال ترمیم ایجاد کند . بر خلاف انچه گفته شد ، ممکن است ایمپلنت فرو رود و سر آن با پیچ پوشاننده پوشیده شود و بافت کاملا بسته شود تا آن را کامل پوشش دهد . فرایند دومی برای برداشت پوشش ایمپلنت در زمان دیگری نیاز است که انجام شود .